قافله بــار ایکُـــنه دلُــم وِ بـارس چی باری سـرِ دلُم گَرت و غُوارِس
قافله بار ایکُـــنه زِ شـاه خراســو دلُم چی چاله تشی مَندِه وِ جاسو
تش سُهری وِ دلُم زیـدی وُ رَهدی مروَدی بی سی تشی،ویدی ورهدی
زِ گُتند تا دشــتِ او بیـد تا عقیلی همه جا سـوز آویده سـوزِ قصیلی
همه جا سوز آویده غیـر اِز دلِ مو ای گِره نِه کی گُشه زِ مشکلِ مو
زِ گُتند زِیدم وِ دَر تا شیـخ سلیمو تا قـیامت یادُمِ او عـهد و پیــمو
زِ گُتـند زِیــدم وِ دَر تا پـُـل پـرزی پُرِ لام گُـل باوینــه پُـر ِ دلُم خـین
زِ گُتـند زِیـدم وِ دَر دینـداتـِه گردم تو گُلِ سُهـرِ مونی ، مو خارِ زردُم
زِ گُتند زِیدم وِ دَر دینــداتهِ گَـشتُم گُلِ سُهری نِه چیدُم جاتو نیشــتُم
آسمــو اَوری گِـرِه ز قیــل سیـا تر روز و شو تی رَه تونُم وا ای تیا تَـر
بختِ تو چی رختِ تو سوزِ قصیلی بختِ مو چی رختِ مو سیا وُ نیلی
وا کِـتاوِ حافـظُـم گِـرِه مــِه فـالـی دِشمَنت بینا!چه فالی وُ چه حالی:
سینه مالامال درد است ای دریغا مرهمی دل ز تنهایی به جان آمد خدارا همدمی
زیرکی راگفتم این احوال بین خندیدوگفت: صعب روزی بوالعجب کاری پریشان عالمی!
شعر / قافله بــار ایکُـــنه
- نویسنده : قیصر امین پور